کم کم هلال ماه خدا محو میشود
دارد طنین «مُنَّ علینا» محو میشود
***
با دیدن هلال، دلم شور میزند
بار گناه من آیا محو میشود؟
***
از مژده «قد اقبل الیکم» نبی
دارم امید کوه خطا، محو میشود
***
شیرینی دم افطارمان ولی
از تلخی غمی این روزها محو میشود
***
از مسجد و مدرسه و آشیانه ای
کز بحر و ارض و سما محو میشود
***
از تلخی فریاد و استغاثه‌ای
کو زیر بمب و صدا، محو میشود
***
از دیدن سگان بر مسند شبان
از آن بشر که حقش اما محو میشود
***
از رنج خوابِ شبِ کودکی که در
رویای بازی فردا محو میشود
***
از سوز همسری در مرگ همسری
وز آه مادری که در فضا محو میشود
***
اما به ناله‌های «یا غیاث» ما
از گونه‌ها، اشک عزا محو میشود
***
از برکت خون‌های نَبل و شجاعیه
مُلکِ یهودِ به تنْ عبا، محو میشود
***
پور بتول بیا که به یمن ظهور تو
از بر و بحر، ظلم و جفا محو میشود
